رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با اهمالکاری تحصیلی در میان دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان شهرستان محموداباد بود. است . این پژوهش با توجه به ماهیت موضوع، از نوع مطالعات توصیفی گذشته نگر با طرح همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر شهری متوسطه اول شهرستان محمودآباد بود که از این میان 168 نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشهای به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. داده های پژوهش به وسیله پرسش نامه اهمال کاری تحصیلی سولومون و بلوم1 و پرسش نامه خود تنظیمی بوفارد و همکاران. جمع آوری شده و با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با روش گام به گام تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین خودتنظیمی r=-0/311)؛ (P> 0/01 و مولفههای راهبرد شناختی r=-0/223)؛ (P> 0/05 و راهبرد فراشناختی r=-0/290)؛ (P> 0/01 با اهمالکاری رابطه منفی و معناداری دارد. نتایج تحلیل رگرسیون بیانگر رابطه منفی و معنادارمیان یادگیری خودتنظیمی و مولفه های ان با اهمالکاری تحصیلی وجوددارد. بدین ترتیب می توان عنوان داشت خودتنظیمی در اهمالکاری دانش آموزان نقش دارند.

کلیدواژه ها:

اهمالکاری تحصیلی ، یادگیری خودتنظیمی ، دانش آموزان