نهج البلاغه و مهدویت

در این نوشتار، مهدویت در نهج البلاغه بررسی شده است. نوید آینده ای حق محور و عدل مدار در سایه حکومت مهدی(عج)، همان بشارت رسیدن به حیات طیبه و رستگاری است. قطعا چنین حیاتی مرهون شناخت آن حضرت و دانستن عوامل غیبت وی، موانع ظهور و عوامل راهگشای آن است. همه معتقدان به مقام ولایت، می کوشند تا در دوران طاقت فرسای غیبت، در آماده سازی خود و جامعه برای ظهور منجی نقشی ایفا کنند؛ ولی به رغم این کوشش های صادقانه، همواره دام افراط و تفریط از سوی مدعیان دروغزن گسترده است. از اینرو، مطمین ترین و ناب ترین راه، تمسک جستن به آموزه هایی است که در موضوع مهدویت از مسیر پاک عترت رسیده است. در میان سخنان نورانی امامان معصوم(ع) در این باره، اشارات امیر بیان(ع) در نهج البلاغه، درخششی تابناک دارد و در عین اجمال، بسیار پرجاذبه و تحرک آفرین است که تامل در آنها، یکی از عوامل باریابی به حریم معرفت آن امام منتظر و تلاشی مبارک و ممتاز برای آماده سازی ظهور خجسته وی تلقی می گردد. بیانات امیرمومنان(ع) پیرامون مهدویت درموضوعاتی همچون: نهان بودن حجت خدا و راز غیبت او، بشارت ظهور، بازگشت دنیا به اهل بیت(ع)، اوصاف بی بدیل مهدی آل محمد(عج)، اوصاف یاران نیکبخت آن حضرت، حوادث سخت و طاقت فرسای دوران طولانی غیبت، توصیه های حکیمانه به منتظران آن عزیز و برخی رخدادهای امیدآفرین پس از ظهور، مطرح شده است. آن حضرت با بیان راز غیبت مهدی موعود(عج)، ظهور قطعی وی را بشارت داده، آینده ای روشن و امیدبخش را پس از تاریکی های بسیار پیش بینی فرموده اند؛ اما چنین چشم اندازی را در گرو شکیبایی و استقامت منتظران راستین حضرتش در دوران فتنه خیز غیبت دانسته، برای مصون ماندن آنان از مهلکه ها، توصیه های مشفقانه ای بیان فرموده اند. امید آنکه با ورود به شهر علم نبی(ص)، آموختن درس مهدویت درمکتب نورانی حضرتش بهره مشتاقان گردد.

کلیدواژه ها:

مهدویت ، نهج البلاغه ، حجت ، غیبت ، ملاحم ، آخرالزمان