تکنیک هایی روایی نفثه المصدور

تکنیک روایی یا فن روایت و روایتگری که در روایات آثار ادبی فاخر به عنوان یک صنعت ادبی داستانی شناخته می شود به هر یک از روشهایی گفته می شود که روایتگر از آنها به منظور القای مفاهیم استفاده می کند. به عبارت دیگر مهارتی است که در خلق روایت به منظور انتقال اطلاعات به مخاطبین و به خصوص به منظور توسعه و پیشبرد روایت برای کاملتر کردن یا پیچیدهتر کردن یا جذابتر کردن آن استفاده می شود. تکنیکهای روایی از عناصر ادبی، که ذاتا در آثار ادبی وجود دارند، متفاوت هستند. یکی از مهم ترین تکنیک های روایت پردازی زمان است که در سه محور نظم، تداوم و بسامد مطرح می گردد. در میان متون روایی تاریخی شاخص در زبان فارسی، نفثه المصدور زیدری نسوی، منشی دربار سلطان جلال الدین منکبرنی، آخرین پادشاه سلسله خوارزمشاهیان است که سوای اهمیت تاریخی به دلیل صحنه پردازی های دقیق مولف در باب حمله خانمان سوز مغول و شیوه روایی حوادث جانکاه آن اثری ارزشمند است که نویسنده در مبحث زمان از تکنیک هایی ویژه همچون روایت گذشته نگر و آینده نگر برای ایجاد خلا و تعلیق استفاده کرده است. در بخش هایی از نفثه المصدورگاه توالی خطی زمان به هم می خورد و زمان تقویمی به زمان روایت تغییر می یابد و زمان پریشی های گذشته نگر و آینده نگر سرانجام به گره گشایی می انجامد

کلیدواژه ها:

نفثه المصدور ، زمان ، روایت ، زیدری نسوی ، متن