تاثیر عملیات حرارتی پیشگرم بر ریزساختار و خواص مکانیکی اتصال درز جوش فولاد ریل به روش جوشکاری قوس دستی

فولاد ریل جرثقیل های سقفی زیر مجموعه ای از فولادهای پر کربن هستند که درصد کربن آنها بین 0/5 تا 1 درصد می باشد. با توجه به ماهیت کاربردی این نوع از فولادها، استحکام و سختی آنها بایستی بالا باشد تا مقاومت سایشی لازم را ایجاد کند. این مهم از طریق کنترل زیر ساختار عملی می گردد. اما ناحیه جوشکاری این نوع از فولادها با توجه به درصد کربن بالا و تغییرات ریزساختاری نواحی جوش در حین سرد کردن، اغلب دست خوش تغییرات نامطلوبی شده و عیب هایی را به ریل تحمیل می کند. انتخاب الکترود جوشکاری مناسب و اعمال عملیات حرارتی پیشگرم تا حدود زیادی از بروز این نوع عیب ها می کاهد. در این تحقیق، جوشکاری فولاد ریل در دماهای پیشگرم 150، 250 و 325 درجه سانتی گراد و همچنین یک نمونه بدون دمای پیشگرم با استفاده از الکترود قلیایی E9018-G با روش جوشکاری قوس دستی بر روی نمونه های اصلی ریل مورد بررسی قرار گرفت. تصاویر حاصل از میکروسکوپ نوری نشان داد که ریز ساختار ناحیه جوش با افزایش دمای پیشگرم به دلیل نرخ سرد شدن کمتر (شیب گرادیان دمایی پایین تر)، درشت دانه تر شده است و همچنین نتایج حاصل از آزمون ریز سختی سنجی ویکرز نشان داد که با افزایش دمای پیشگرم، سختی ناحیه جوش و همچنین سختی نواحی متثر از حرارت در دو طرف جوش کاهش یافته است. انتخاب دمای عملیات حرارتی پیشگرم مناسب برای یک جوش سالم در فولاد ریل مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

فولاد ریل ، عملیات حرارتی پیشگرم ، جوشکاری قوس دستی