طبقه بندی رودخانه مسیل موچان با استفاده از مدل راسگن به منظور تعیین حساسیت آن به فرسایش کنارهای

فرسایش کرانه ای یکی از منابع اصلی تولید رسوب در جریان ها و رودخانه ها شناخته می شود. فرسایش یک فرآیند بیرونی است که باعث جابجایی سنگ و خاک میشود و فرسایش کنارهای نیز یک رفتار طبیعی در سیستم رودخانهای است. اما در بسیاری از موارد فعالیتهای انسانی مانند تغییرات کاربری اراضی در سطح حوضه و به دنبال آن افزایش رواناب ناشی از بارش، تخریب و نابودی پوشش گیاهی حاشیه رودخانه و تنظیم و بهسازی کانال رود (مستقیم کردن و تعریض کانال) تغییراتی را در سیستم رودخانه ای ایجاد میکند که نتیجه آن تسریع و افزایش فرسایش کنارهای رود است. تغییرات صورت گرفته در سیستم رودخانه های می تواند منجر به افزایش نرخ فرسایش تا هزاران بار بیشتر از مقداری شود که در رودخانه های طبیعی متعادل رخ میدهد. زایش فرسایش کنارهای نه تنها موجب افزایش بار رسوب میشود بلکه موجب ناپایداری رودخانه و تغییر نوع جریان و الگوی کانال هم میشود . از این رو طی چند دهه ی اخیر بار رسوب و ناپایداری کنارهای رود، نگرانی های عمده ای را در سطح جهان ایجاد نموده و مبالغ زیادی برای پایداری کناره های رود صرف شده است (Bernhardt et al, 2005). یکی از ویژگی های مهم فرسایش کرانه رود نسبت به دیگر شکل های فرسایش، دایمی و همواره فعال بودن آن است، در حالی که انواع دیگر فرسایش فقط در حین بارندگی و یا کمی پس از شروع آن فعال می شوند. برای پیش بینی میزان فرسایش کرانه رودخانه از روش ارزیابی کرانه برای پیامد منبع غیر نقطه ای رسوب (BANCS) استفاده میشود کهتوسط راسگن (Rosgen,2001) ارایه شده و شامل 4 سطح است. در این مطالعه از روش سطح (I) و سطح (II) استفاده شده است.