ارزیابی سیستم مدیریت ایمنی در حوزه های دانش پروژه

روزانه در محیط کاری رویدادهای متعددی رخ میدهند که باعث مرگ و آسیب های جبران ناپذیر می شوند. این حوادث اغلب یا به علت عدم شناسایی خطرات بالقوه در محیط کار بروده یا به علت عدم پایین بودن سطح آگاهی پرسنل در محیط های کاری می باشد. از این رو شناسایی و ارزیابی خطرات محیط کار به عنوان عامل کاهنده آسیب ها و مهمتر از همه نقش آموزش به عنوان محور پیشرفت و عامل پیشگیرنده در زمینه های مختلف در رابطه با کاهش حوادث دارای اهمیت دوچندان می باشد. از این رو به وسیله شناسایی و ارزیابی خطرات محیط کار به عنوان عامل کاهنده آسیب ها می توان بسیاری از حوادث را تا حد امکان کاهش داد و عدد ریسک آنها را محاسبه و کنترل مورد نیاز را ارایه داد. روش JSA به صورت سیستماتیک جهت شناسایی خطرات و ارزیابی ریسک هیا آن به منظور ارایه اقدامات کنترل مناسب است. مسیله ای که در این قسمت از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است و فقدان آن به صورت پروضوح و پررنگ به چشم می آید نقش آموزش و فرهنگ ایمنی می باشد که به عنوان محور پیشرفت و تحول و عامل پیشگیرنده، نه عامل کاهنده می باشد. با وجود اهمیت این موضوع تا کنون هیچونه اقدامات بنیادی به صورت ریشه ای که تمامی زیرساخت ها را شامل شود متاسفانه صورت نگرفته و شاهد این هستیم که بسیاری از حوادث که روزانه اتفاق می افتند در طی یک تا چند مرحله آموزش های ساده قابل پیشگیری بوده اما متاسفانه بعد از وقوع برنامه ریزی و اجرایی گسترده و مستمر برنامه های آموزش پرسنل در کاهش حوادث تاثیر مضاعف دارد. چون از یک طرف باعث ارتقاء و سطح مهارتی و اعمال روش ها و ضوابط ایمنی در انجام فعالیت شده و از طرف دیگر موجب تقویت و اعتماد به نفس پرسنل می گردد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ایمنی و نقش آموزش ، آنالیز ایمنی شغلی ، شناسایی خطرات و ارزیابی ریسک