ارزیابی عملکرد غشا نانوکامپوزیت پلی اتر بلاک آمید /پلی اتیلن گلایکول/ اکسید گرافن در جداسازی گازهای دی اکسید کربن/نیتروژن

میزان گازهای گلخانه ای در اتمسفر زمین نسبت به یک قرن گذشته رو به افزایش میباشد. دی اکسید کربن یکی از شناخته شده ترین گازهای گلخانه ای است که موجب گرمایش جهانی میشود . یکی از.راه های انتشار گازهای گلخانه ای نظیر دی اکسید کربن احتراق سوخت های فسیلی میباشد.در 15 سال اخیر جهت حذف دی اکسید کربن از گاز خروجی دودکش صنایع از غشاهای پلیمری به علت هزینه پایین عملیاتی و بازدهی بالا استفاده شده است .. به همین منظور، در این پژوهش ، تراوایی گازهای دی اکسید کربن و نیتروژن از غشاء پلیمری پباکس 1657 با ترکیب درصدهای مختلف از پلی اتیلن گلایکول توسط روش فشار ثابت اندازه گیری میشود و پس از انتخاب مطلوب ترین غشاء از نظر تراوایی، اثر درصدهای مختلف اکسید گرافن و هم چنین اثر فشار بر عملکرد گازهای دی اکسید کربن و نیتروژن ، بررسی می گردد.جهت ارزیابی غشاها از آنالیزهای طیف سنجی انتقال فوریه (FTIR)، میکروسکوب الکترونی روبشی (SEM) و پراکنش پرتو ایکس (XRD) استفاده شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که غشاء پباکس /پلی اتیلن گلایکول %40 وزنی با انتخاب پذیری 56/3 دارای مطلوب ترین خواص جداسازی می باشد. مقایسه داده ها با نمودار حد بالای رابسون عبور از این خط را نشان داد که بیانگر کاربرد تجاری مناسب غشاها است.

کلیدواژه ها:

جداسازی دی اکسید کربن/نیتروژن ، غشاء نانو کامپوزیت ، پباکس 1657 ، پلی اتیلن گلایکول ، اکسید گرافن