روابط انسان و طبیعت درگذر تاریخ

محیط زیست مجموعه نظام زیستی زمین است و هدف از حفاظت آن جلوگیری از بینظمی و تخریب جهان هستی و جلوگیری از هرگونه اختلال در طبیعت و تعرض به قوانین حاکم بر آن است. بشر امروز به همراه پیشرفت باعظمت در تکنولوژی همواره از طبیعت فاصله میگیرد درحالیکه هرلحظه در آغوش این طبیعت زندگی میکند نسبت به آن بی توجه است و یا با افکاری نادرست به آن میاندیشد . جنگلها قبل از پیدایش بشر ولی بیابانها بعد از تشکیل جامعه بشری به وجود آمده، جنگلها ریه زمین، مادر چشمه ها و رودخانه ها است. نظری بر روابط انسانها با طبیعت در دوران گذشته نشانگر آن است که انسانهای اولیه برده طبیعت بودند ولی با گذشت زمان به فرمانروای کل تبدیل شدند و هرچه بیشتر در مغلوب کردن آن کوشیدند، غافل از این بودند که در طبیعت نیز قانون قصاص موجود است. در دورانهای قدیم انسان در مقابل طبیعت عاجز بود و احساس ناتوانی میکرد و او را سجده هم مینمود و به قدرت و عظمت آن حسد میبرد. علوم انسانی در دوران بسیار قدیم سعی در درک جهان هستی میکرد و آن را بهمثابه یک ارگانیسم واحد به حساب میآورد. یونانیان قدیم که به تحلیل و تقسیم طبیعت نپرداخته بودند او را مانند یکتن واحد بهحساب می آوردند و این طرز تفکر امروز هم خودنمایی میکند. آنها نتوانسته اند و یا نخواستند که روابط پدیده طبیعت و ترکیب آن را تحلیل نمایند. روند اساسی تغییرات در محیط اکولوژیکی کره زمین با توجه به پژوهشهای انجام شده در جهان، نشانگر آن است که تغییرات بنیادی و سریع در بیوسفر در شرایط کنونی زاییده فعالیت بشر زادی است.

کلیدواژه ها:

انسان ، طبیعت ، جنگل ، اکولوژی