اصول شش گانه هزینه یابی هدف

حسابداری مدیریت مرسوم ، در دهه‎های گذشته شدیدا مورد انتقاد واقع شده است. از جمله اینکه مدیران را به اطلاعات گمراه کننده‎ای تجهیز می‎نماید که آنها تشویق می‎شوند کوتاه مدت و شبه بهینه فکر نموده، مسایل پیرامون خود را در سطح رضایت بخشی در نظر نگیرند. زمانی که به منظور کنترل و مدیریت موثر، مدیران نیازمند به اطلاعات می‎شوند، حسابداری مدیریت بسیار دیر و نامناسب عمل می‎نماید و بنابراین گزارش‎های مورد استفاده در حسابداری مدیریت، در جهت کاهش هزینه‎ها و افزایش بهره‎وری به مدیران کمک نمی‎نماید. بنابراین در دهه‎های گذشته، مدیران، نویسندگان و متخصصین حرفه تلاش کرده ‎اند راههای جدیدی از کنترل هزینه‎ها و حسابداری مدیریت بیایند. این زمینه نسبتا جدید مسیله، توجه بسیار زیادی را در ادبیات مدیریت به خود جلب کرده است. روشی که در عکس العمل به این مسیله پدیدار شده، هزینه ‎یابی هدف می‎باشد که از ژاپن شروع گردید. بررسی کتب و مقالات ارایه شده در زمینه هزینه یابی هدف، حاکی از ارایه تعاریف نسبتا زیاد و تا حدی متفاوت از هزینه یابی هدف از زمان پیدایش تاکنون می‎باشد. ساکورایی (1989) هزینه یابی هدف را به عنوان یک ابزار مدیریت هزینه برای کاهش کلیه هزینه های محصول در طی کل چرخه عمر آن با همکاری بخش‎های تولید، مهندسی، تحقیق و توسعه، بازاریابی و حسابداری تعریف می‎نماید. ، تعیین بهای تمام شده مورد انتظار یک محصول یا خدمت دستیابی به کارایی بیشتر در مورد بهای تمام شده، مصرف منابع پولی در موارد با کارایی بیشتر، شناسایی نیاز‎های واقعی مشتریان، انطباق فعالیتهای واحد تجاری با نیازهای مشتریان از محصولات شرکت و درک بهتر افراد از اهداف هزینه، از جمله مزایای هزینه یابی هدف می‎باشد. هزینه یابی مبتنی بر قیمت، تمرکز بر مشتری ، تمرکز بر طراحی محصول، عملکرد متقابل واحدها، تمرکز بر زنجیره ارزش و تمرکز بر چرخه عمر محصول، اصول شش گانه‎ای هستند که هزینه یابی هدف بر آنها مبتنی می‎باشد. ، تحقیقات انجام شده توسط محققین بیانگر سطوح مختلف پذیرش و کاربرد این روش در کشورهای مختلف جهان است. تحقیقات انجام شده در ایران حاکی از وجود موانع متعدد در بکارگیری هزینه یابی هدف می‎باشد که مهمترین این موانع برخورداری کشور از بازارهای انحصاری است. چون در شرایط رقابتی و عدم اطمینان است که شرکتها جهت حفظ بقاء و دوام خود از این روش استفاده می‎نمایند. ، بسیاری از شرکت ها در نتیجه کاهش سود و در مواجه به رقابت فزاینده جهانی به این نتیجه رسیده‎اند که با طرح بها یابی بر مبنای هدف (قیمت گذاری بر مبنای قیمت بازار) به عنوانن یک ابزار راهبردی و کلیدی دیگر قیمت گذاری بر مبنای بهای تمام شده مناسب نخواهد بود. ، شرکت ها برای بقا باید در زمینه تولید و عرصه محصولاتی تخصصی پیدا کنند که علاوه بر تامین سود مورد نظر آنها واجد کیفیت و کارکرد مورد نظر مشتریان نیز باشد بهایابی مبنای هدف از شیوه‎های کسب اطمینان نسبت به کفایت سودآوری محصولات می‎باشد. این روش بهایابی در واقع روشی برای مدیریت راهبردی سودهای آتی شرکت است. ، طبق این روش برخلاف روش سنتی قیمت گذاری محصولات، بهای تمام شده محصول تعیین کننده قیمت فروش نیست در بهایابی بر مبنای هدف اساس کار طراحی محصول به گونه‎ای است که رضایت مشتری جلب شده و در عین حال شرکت به بهای تمام شده هدف نیز دست یابد.

کلیدواژه ها:

هزینه یابی هدف ، بهایابی ، حسابداری مدیریت ، منابع پولی