رانت از دیدگاه اسلام و دیدگاه های متعارف

در این مقاله، رانت از دیدگاه های متعارف و اسلامی مورد بررسی قرار گرفته است. رانت جویی و بهره گیری از برخی امتیازهای ویژه، که هیچ گونه ارتباطی با شایستگی های ذاتی و استعدادهای فردی ندارد از جمله مهم ترین مصادیق و نمونه های فساد در بدنه اجرایی حکومت هاست که بروز و پیدایش آن آثار سوء و پیامدهای زیانبار و مخرب اقتصادی و اجتماعی در پی خواهد داشت. اسلام با رانت خواری و سوء استفاده از موقعیت به شدت برخورد می کند؛ چرا که رانت خواری و ویژه طلبی خلاف فطرت، طبیعت انسانی و عدالت است. استفاده و بهره مندى نابرابر مسیولان حکومتى از اموال و امکانات عمومى، آثار سوء و پیامدهای زیانبار و مخربی از جمله انحصار و انباشت ثروت، فقر و پیدایش اختلاف معیشتی، ضعف اقتصادی و ناکارآمدی نظام اجرایی، اشرافی گری، تضعیف روح معنویت و اضمحلال و تباهی براى حکومت و اجتماع اسلامى دارد. این پدیده شوم علاوه بر این که از نظر شرعی حرام است از نظر اقتصادی هم موجب کاهش رشد اقتصادی، اتلاف منابع، توسعه فساد و توزیع نابرابر ثروت می شود. در جامعه رانتی، منابع اقتصادی از فعالیت-های تولیدی خارج می شود و فعالیت های غیرتولیدی رونق بیشتری دارد و افراد با هزینه و کار کمتر سود مناسب کسب می کنند.

کلیدواژه ها:

رانت ، اقتصاد متعارف ، اقتصاد اسلامی ، فساد ، اتلاف منابع