سنجش و رتبه بندی مشکلات عدم حفظ منافع همه گروه های ذینفع در بکارگیری استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی ( IFRS ) در ایران

در ارتباط با استفاده از استاندارد جهانی حسابداری ذینفعان بسیاری وجود دارند. شرکت های چند ملیتی، شرکت های کشورهای پیشرفته، سرمایه گذاران کشورهای پیشرفته، شرکت های کشورهای در حال توسعه و سرمایه گذاران کشورهای در حال توسعه از جمله ذینفعان اصلی استفاده از استانداردهای گزارشگری مالی هستند. هر یک از این گروه ها دارای منافعی هستند که بعضا در یک راستا نیستند، اما نکته حایز اهمیت آن است که تدوین استانداردهای حسابداری بیشتر در جهت حفظ منافع شرکت های چند ملیتی و جامعه سرمایه داری آمریکا بوده و کمتر به حفظ منافع شرکت ها در کشورهای در حال توسعه توجه شده است. هدف این مقاله بررسی و رتبه بندی زیرمعیارهای، معیار عدم حفط منافع همه ی گروه های ذینفع در جهت بکارگیری استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی در ایران است. در این راستا این معیار (عدم حفظ منافع همه ی گروه های ذینفع) توسط 4 زیرمعیار نداشتن قابلیت اجرای استانداردهای بین المللی در تمامی شرکت ها، فقدان آشنایی حسابداران و تهیه کنندگان اصلاعات با استانداردهای بین المللی، فقدان آشنایی حسابرسان و تهیه کنندگان اطلاعات با استانداردهای بین المللی و ساختار مالکیت در کشور مورد سنجش قرار گرفت همچنین جهت جمع آوری داده ها تعداد 25 پرسشنامه از کسانی که به طور حرفه ایی به کار حسابرسی مشغول هستند تکمیل گردید. برای تحلیل این داده ها نیز از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) استفاده گردید. یافته های تحقیق نشان می دهد که در بین 4 زیرمعیار، عدم حفظ منافع همه گروه های ذینفع، نداشتن قابلیت اجرای استانداردهای بین المللی در تمامی شرکت ها اهمیت بیشتری نسبت به بقیه زیرمعیارها دارد. بعد از آن به ترتیب زیرمعیارهای فقدان آشنایی حسابداران و تهیه کنندگان اصلاعات با استانداردهای بین المللی، فقدان آشنایی حسابرسان و تهیه کنندگان اصلاعات با استانداردهای بین المللی و ساختار مالکیت در کشور، قرار دارند. به طور کلی، یافته های تحقیق نشان می دهد که فراهم نبودن زمینه و بستر جهت پذیرش اصول IFRS به طور کلی مهمترین عامل (معیار) در فرآیند پذیرش IFRS در ایران می باشد.