پیشبینی عدم تحمل بلاتکلیفی بر مبنای کمالگرایی و تایید طلبی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر یکی از اختلالات شایع روانپزشکی میباشد که مورد غفلت پژوهشگران در حوزه روانشناسی قرار گرفته است، لذا هدف اصلی این تحقیق پیشبینی عدم تحمل بلاتکلیفی بر مبنای کمالگرایی و تایید طلبی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر است. در این پژوهش از طرح تحقیق پیمایشی و همبستگی استفاده شده است. جامعه پژوهش حاضر را تمامی افراد دارای اختلال اضطراب فراگیر شهرستان تهران در سال 1394-95 تشکیل دادهاند. با توجه بهسختی دسترسی به افراد دارای اضطراب فراگیر، از جامعه مذکور بهصورت نمونهگیری در دسترس 85 نفر از افراد دارای اختلال اضطراب فراگیر انتخاب شده اند. روش اجرا بدین ترتیب بوده است که پرسشنامههای عدم تحمل بلاتکلیفی و کمالگرایی و تایید طلبی در بین نمونه های انتخاب شده پخش و اطلاعات لازم گردآوری شده است. بدین ترتیب پرسشنامه های پژوهش مورد جمعآوری قرار گرفته و با استفاده از آزمون پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج آزمون همبستگی نشان دادند که نمره کل کمالگرایی منفی با نمره کل بلاتکلیفی در تحمل ابهام رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد، اما بین کمالگرایی مثبت با نمره کل بلاتکلیفی در تحمل ابهام رابطه معنی داری وجود ندارد. بین کمالگرایی منفی با تایید طلبی رابطه معنیدار و نسبتا قدرتمندی وجود دارد؛ ولی بین کمالگرایی مثبت با تایید طلبی رابطه معنیداری وجود ندارد. همچنین رگرسیون چندگانه نشان داد که عدم تحمل بلاتکلیفی از طریق کمالگرایی و تایید طلبی قابل پیشبینی است و این مولفهها تاثیر معناداری در تبیین واریانس عدم تحمل بلاتکلیفی دارند.

کلیدواژه ها:

کمال گرایی ، تایید طلبی ، تحمل بلاتکلیفی ، اضطراب فراگیر