امکان جمع دریافت خسارت و فسخ درحقوق ایران و کنوانسیون بیع بین المللی کالا و اصول حقوق اروپایی

یکی از مباحث حقوقی که در مبحث قواعد عمومی قراردادها مورد مطالعه قرار می گیرد بحث فسخ قرارداد است. درحقوق ایران به تبعیت از فقه امامیه اصل لزوم قراردادها مخصوصا درماده 219 ق.م پذیرفته شده است. یکی از استثنایات وارد بر این اصل، فسخ عقد است که قانون مدنی در مبحث خیارات، موارد و و احکام آن را بیان نموده و در بعضی از مواد مانند 286 ، 287 ، 288 و 429 به آثار فسخ اشاره نموده است. در کنوانسیون بیع بین المللی کالا نبز موارد فسخ عقد بیع از سوی فروشنده و خریدار به ترتیب طی مواد 64 و 49 پیش بینی شده است ومواد 81 الی 84 به آثار فسخ بیع پرداخته است که مهم ترین آنها انحلال قرارداد و استرداد عوضین است. در اصول حقوققراردادهای اروپا که ترکیبی از نظام حقوقی رومی_ژرمنی و کامن لا است این حالت گاهی ممکن است وجود داشته باشد که زیان دیده قبل از انقضای موعد اجرای قرارداد، حق فسخ قرارداد را پیدا کند. به عبارتی این اصول در بحث مطالبه خسارات واجد مقررات روشن تری هستند.