بررسی تطبیقی جایگاه شادی در اسلام و روان شناسی

این پژوهش با روش کتابخانهای و با رویکردی علمی- دینی در پی بررسی جایگاه و راهکارهای شاد زیستن در اسلام و روانشناسی است. به این منظور چندین رویکرد از روانشناسی که به مساله شادی پرداختهاند و همچنین جایگاه شادی از نظر اسلام نیز طبق آیات قرآن و روایات اهل بیت علیهم السلام مورد بررسی قرار گرفت. در نتیجه ی بررسی - انجام شده دریافتم که اسلام؛ 1- نه تنها با شادی انسان مخالف نیست بلکه شادی را در زندگی تجویز میکند. 2 نه تنها شادی را تجویز میکند، بلکه آن را هدفمند و مطابق با اهداف متعالی انسان قرار میدهد. 3- فقط با آن دسته از شادیهایی مخالف است که موجب غفلت و فراموشی از یاد خدا، سبکسری، تمسخر دیگران، فراموشی آخرت و خدشهدار کردن کرامت انسانی باشد. از طرفی در روانشناسی مطالعات مربوط به شادی و رضایت از زندگی تنها به چند دههی گذشته و مخصوصا به پژوهشهای سلیگمن برمیگردد. کارهای بسیار زیادی در این زمینه انجام گرفته اما نکتهی مهمی که وجود دارد یک بعدی نگاه کردن علم روانشناسی به انسان است. در اغلب غریب به اتفاق پژوهشهای روانشناسانه بعد ملکوتی و الهی و خلیفه اللهی انسان که اصل وجود اوست نادیده گرفته میشود. ردپای اینگونه نگرش به انسان در مطالعات شادی هم هویداست، آنجا که هیچ اثری از شادی اخروی و رضایت الهی در پرسشنامه های مربوط به شادی دیده نمیشود وتنها ملاک شاد بودن غم نداشتن توصیف میشود.