بهبود طول عمر شبکه های حسگر بی سیم با استفاده از الگوریتم فاخته در زمان خوشه بندی واستفاده از سینک متحرک

شبکه های حسگر بیسیم نوع خاصی از شبکه های کامپیوتری هستند که در آن تعداد زیادی گرهی حسگر در یک محدوده معین پخش شده اند. هدف این گرهها، کشف رخدادهای محیطی و ارسال داده ها به گرهای به نام سینک یا ایستگاه پایه است. اصلیترین محدودیت این شبکه ها در منبع انرژی گره های حسگر است، از اینرو تحقیقات به دنبال راهی برای استفاده موثر از منبع انرژی گرهها و افزایش طول عمر شبکه میباشد. تفاوت شبکه های سنتی و شبکه حسگر بیسیم در برنامه های کاربردی خاص است که به شدت وابسته به ظرفیت ذخیرهسازی انرژی و قدرت محاسباتی محدود است. دستگاههای انتزاعی در شبکه های حسگر بیسیم معمولا دارای باتریهای محدود و گاهی غیرقابل شارژ هستند که باید برای مدت طولانی کار کنند. یکی از راهکارهایی که می تواند به تعدیل بار بین گره های حسگر، افزایش مقیاس پذیری، بهبود مصرف انرژی و در نتیجه، افزایش طول عمر شبکه کمک کند، خوشه بندی گره های حسگر و قرار دادن یک سرخوشه مناسب در هر خوشه است. از اینرو استفاده از الگوریتمهای خوشه بندی که منجر به کاهش مصرف انرژی و بهره وری مناسب پهنای باند شوند، بسیار ضروری است. در این مقاله، یک روش مناسب برای خوشه بندی گره های حسگر بر مبنای الگوریتم LEATCH ارایه میشود. در روش پیشنهادی، در زمان انتخاب سرخوشه از الگوریتم بهینه سازی فاخته و هچنین سینک متحرک در محیط همگن و ناهمگن استفاده میشود. نتایج حاصل از ارزیابی نشان میدهد که این روش پیشنهادی در مقایسه با الگوریتمهای StaticSink ، Mobilesink1 و Mobilesink2 مصرف انرژی شبکه حسگر بیسیم را کاهش و طول عمر شبکه را افزایش میدهد. همچنین استفاده از این روش در محیط ناهمگن بهتر عمل میکند.

کلیدواژه ها:

شبکه های حسگر بی سیم ، مسیریابی ، خوشهبندی ، الگوریتم LEACH ، الگوریتم بهینه سازی فاخته