مروری بر مکانیسم های شکست کامپوزیت های سلولزی- پلیمری

کامپوزیت های چوب- پلاستیک (WPC) که از پلیمرهای گرمانرم دارای مواد پرکننده لیگنوسلولزی تشکیل شده اند را می توان به عنوان مواد سازگار با محیط زیست (سبز) طبقه بندی نمود. امروزه از پرکننده های چوبی به طور روزافزون در ساخت کامپوزیت های دارای پایه ترموپلاستیک استفاده می شود.. از طرفی، معایب عمده WPC چسبندگی ضعیف بین ذرات پرکننده و ماتریس پلیمری، مقاومت به ضربه پایین و تخریب در دماهای بالایᵒC200 است. خواص کامپوزیت های پلیمری ناهمگن را می توان با عواملی مانند ویژگی های اجزای تشکیل دهنده کامپوزیت ، ترکیب مواد، ساختار و واکنش های سطوح مشترک تعیین نمود. بنابراین، انجام مطالعات بنیادین بر روی مقاومت و مکانیسم شکست WPC می تواند بینش عمیقی جهت توسعه این گونه کامپوزیت ها ایجاد نماید. در این مقاله به مشاهده و بررسی مکانیسم شکست در کامپوزیت های چوب- پلاستیک (WPC) پرداخته می شود . به طور کلی، مکانیسم های مختلف شکست WPC را می توان به شکست در چوب، پلاستیک و سطوح مشترک چوب و پلاستیک (یا گسیختگی پیوند) نسبت داد. بروز این مکانیسم ها به مولفه های متعددی مانند دما و اندازه، شکل و جهت گیری ذرات چوب بستگی دارد.

کلیدواژه ها:

کامپوزیت چوب پلاستیک ، رفتار شکست ، عوامل موثر