بررسی اثرات احداث سبزراه در ارتقاء سرزندگی محیط (نمونه موردی: محله حصار شهر طرقبه)

امروزه یکی از مسایل مطرح در سطح جهان ،محیط زیست شهرها و افزایش نیاز به کارکردهای فضاهای سبز درآنها می باشد.صاحب نظران این علم سعی خود را بر این نهاده اند تا با ارایه ی راهکارهای جدید میزان فضاهای سبز شهری را افزایش داده وبهترین راه حل ها را جهت وارد کردن فضا ی سبز شهری به فضای شهری به عنوان بخش جاندار محیط شهری و مکمل بخش بی جان شهر،ارایه دهند.شهرها به مثابه موجودات زنده ای هستند که حیات می یابند،رشد میکنند و به بلوغ می رسند و برای ادامه زندگی به سرزندگی ونشاط نیازمندند.سرزندگی فضاهای شهری مبتنی بر حضور مردم در شهر است و درمیان فضاهای شهری ،در ایجاد تعاملات اجتماعی از اهمیت ویژه ای برخوردارمی باشند.در فضاهای شهری آمیخته با عناصر طبیعی روح زندگی جاری است و انسان همواره به این فضاها احساس تعلق می کند، تعلقی که ریشه های آن در طبیعت و مظاهر آن وجود دارد و همگی این مظاهر را میتوان برگرفته از کیفیت های طبیعی برشمرد. با توجه به فرهنگ کهن ایرانیان و انس دیرینه آنها با طبیعت ضروریست توجه چنین فضاهایی در شهرها که بتدریج جای خود را به عناصر مصنوع می دهند حس می شود. براین اساس محله حصار به دلیل داشتن پتانسیل های طبیعی فراوان شرایط مناسبی برای داشتن سبز راه های سرزنده می باشد.اما به دلیل عدم توجه به اهمیت سبز راه ها و شرایط محیطی در این محدوده نادیده گرفته شده است.هدف از این مقاله بررسی اثرات احداث سبزراه در ارتقا سرزندگی محیط می باشد که جهت دستیابی آن از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای استفاده شده و با رویکردی کمی و کیفی به ارزیابی وضع موجود بر پایه تحلیل محتوای داده های به دست آمده از دو روش مشاهده و پرسشنامه پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، سبزراه ، فضای عمومی ، حیات جمعی ، محدوده حصار