تاثیر دو نوع تمرین مقاومتی دلورم و آکسفورد بر سطوح سرمی پروتیین واکنشی C و رزیستین مردان دارای اضافه وزن

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی دلورم و آکسفورد بر سطوح سرمی پروتیین واکنشی C (CRP) و رزیستین مردان دارای اضافه وزن بود. 30 زن 20 تا 30 ساله دارای اضافه وزن شهر تهران به صورت هدفمند در دسترس به عنوان آزمودنی انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه تمرین مقاومتی دلورم، تمرین مقاومتی آکسفورد و کنترل (هر گروه 10 نفر) قرار گرفتند. گروه تمرینات مقاومتی دلورم (از سبک به سنگین) و آکسفورد (از سنگین به سبک) در 8 هفته تمرین مختص به خود شرکت کردند. گروه کنترل در این مدت در هیچ برنامه فعالیت بدنی منظم شرکت نکرد. 24 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از اتمام دوره مداخله، نمونه خونی از سه گروه اخذ شد. برای نمونه خونی نیز مقادیر CRP و رزیستین اندازه گیری شد. وزن، شاخص توده بدن و CRP با تمرین مقاومتی به طور معنی دار کاهش یافت (0.05> P)، اما تفاوت معناداری بین دو نوع تمرنی مقاومتی دلورم و آکسفورد در کاهش آنها وجود نداشت (0.05التهاب و خطر بیماری های قلبی در مردان دارای اضافه وزن می شود. با این حال دو نوع تمرین مقاومتی دلورم و آکسفورد در این خصوص، احتمالا تفاوت معناداری با یکدیگر ندارند که می تواند بدلیل یکسان بودن شدت میانگین و مدت هر دو نوع تمرین باشد. همچنین، به نظر نمی رسد که هشت هفته تمرین مقاومتی در غیاب کنترل رژیم غذایی منجر به کاهش رزیستین در مردان دارای اضافه وزن شود.

کلیدواژه ها:

بیماری های قلبی ، التهاب ، تمرین هوازی ، CRP ، اضافه وزن