اثر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت متوسط و مصرف کورکومین، بر میزان TRF2 سرمی، در موش های پیر

هدف: هدف از این تحقیق تعیین اثر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت متوسط همراه با مصرف کورکومین بر میزان TRF2 سرمی در موش های پیر بود. روش شناسی: در این مطالعه تجربی، 35 سر موش ماده مسن، حدود دو سال با میانگین وزنی (250-300) گرم به طور تصادفی به 5 گروه (کنترل، سالین، مکمل، تمرین، تمرین + مکمل) تقسیم شدند. برنامه تمرینی: شامل 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 10 ست (فعالیت 1 دقیقه ای با شدت 50 درصد) و 2 دقیقه استراحت بین ست ها بود. 30 میلی گرم کورکومین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در گروه های مکمل و تمرین - مکمل 3 روز در هفته به صورت گاواژ داده شد. گروه های دریافت کننده سالین هم، به همان میزان مکمل، به صورت گاواژ دریافت کردند. هشت هفته پس از اجرای تحقیق تمام حیوانات با شرایط کاملا مشابه و به دنبال 10 تا 12 ساعت ناشتایی و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و تزریقات، خون گیری انجام شد و سطوح سرمی متغیرها با استفاده از روش الایزا و کیت های ویژه سنجیده شد. نتایج: هشت هفته تمرین اینتروال با شدت متوسط، مصرف کورکومین و ترکیبی از هر دو مداخله منجر به افزایش فعالیت TRF2 سرمی در مقایسه با موش های پیر گروه های کنترل و سالین شد (0/05 p <). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات اینتروال با شدت متوسط همراه با کورکومین به عنوان یک شیوه غیردارویی مناسب و کارآمد برای افزایش فعالیت TRF2 باشد.

کلیدواژه ها:

تمرین اینتروال با شدت متوسط ، تلومراز ، TRF2 ، کورکومین و موش پیر