نقش گردشگری در توسعه پایدار روستایی (مطالعه موردی روستای حیدره دارالامام)

آمایش سرزمین در پی ایجاد تعادل توسعه بین نواحی ، استفاده از منابع برای توسعه ،توزیع عادلانه درآمد و فعالیت ھای بین نواحی مختلف و تاکید بر توسعه منابع نواحی عقب افتاده و حاشیه ای و توسعه متعادل مناطق شھری و روستایی در قالب نظام ھماھنگ و یکپارچه و متناسب با نیاز مندی ھا و محیط طبیعی به منظور دستیابی به توسعه پایدار می باشد. و در این رابطه گردشگری یکی از ارکان توسعه پایدار معرفی می شود. گردشگری اشکال مختلفی دارد که اکنون شکلی جدید از گردشگری با عنوان گردشگری روستایی، با ھدف توسعه پایدار جوامع محلی در نواحی روستایی، بعنوان ابزاری جھت توسعه اقتصادی و اجتماعی و یکی از مھمترین مشاغل مدرن در مناطق روستایی تجسم یافته است که با تاثیرگذاری در سه بعد پایداری اقتصادی، اجتماعی و محیطی ضمن جلب مشارکت جامعه محلی در توسعه اقتصاد ملی با پتانسیل حفظ و حمایت از منابع طبیعی و محیط زیست باعث پایداری محیطی می شود. در این مقاله نیز با توجه به اھمیت موضوع ضمن تعریف مفاھیم گردشگری روستایی و توسعه پایدار به بررسی و معرفی توان ھای گردشگری روستای حیدره دارالامام (قاضی خان) به عنوان یکی از راھکارھای توسعه پایدار روستایی پرداخته شده است و یافته ھای پژوھش ضرورت توجه به توسعه گردشگری روستایی را به عنوان مبنایی برای دست یابی به توسعه پایدار با بھره گیری از توان ھا و ظرفیت ھای مناسب روستا در این زمینه را به خوبی نمایان می سازد. و ھم چنین می توان باحفظ خصوصیات طبیعی و نگھداری گروه ھای انسانی در عرصه ھای روستایی و با توزیع مشاغل و تثبیت فعالیت ھا در عملکردھای روستایی سطح و اندازه مھاجرت ھا را کاھش داده و عمق و اندازه شکاف ھای درآمدی را محدود ساخت. پژوھش حاضر با استفاده از روش توصیفی انجام شده است و درگردآوری اطلاعات ازروش ھای میدانی (مشاھده و مصاحبه) نیز استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، گردشگری سبز ، گردشگری روستایی ، توسعه پایدار روستایی