مدل های سطح بندی و تعییت مکان های مرکزی روستاها

ازدیدگاه نظری کارسطح بندی مرکزسکونت و توزیع بھینه خدمات, در واقع جزیی از بحث شناخت, تحلیل و اصلاح ساختار فضایی مناطق است ساختار فضایی مناطق یعنی مجموعه الگوھایی که به نحوی باجا و محل در یک منطقه پیوند دارند, که می توان آنرا به سه عنصر تجزیه کرد. اولین عنصر یک استخوان بندی متشکل از مکان ھای ارایه خدمات بافرض وجود نظم در نظام سکونت انسانھا, این مکان ھای مرکزی گرایش به توزیع یکنواخت در عرصه سرزمین دارند تا دسترسی بیشترین شمار جمعیت به بازار این جمعیت را ممکن سازند. عنصر دوم, مجموعه پراکنده ای ازمکان ھای ویژه صنفی در رابطه با تولید و یا استخراج است که این مراکز گرایش به تجمع تراکم دارند و بر خلاف مراکز خدماتی به طور یکنواخت توزیع نمی شوند. عنصر سوم, ساختار فضایی شبکه ای از اتصال ھای مربوط به حمل و نقل است که خود در الگوی اسکان نیز اثر دارد. در این مقاله ابتداعا اشاره ای گذرا به نظریات مربوط به عناصر دوم و سوم می شود سپس مبانی تیوریک مکان ھای مرکزی به طور اجمال مورد نقد و بررسی قرار می گیرد و در ادامه مبحث متدھا و مدل ھای متعددی جھت تعیین مکان ھای مرکزی و سطح بندی روستاھا ارایه می شود.

کلیدواژه ها:

نظریه ، جغرافیایی ، شاخص ، مدل