تحلیل ساختاری دو حکایت از بوستان سعدی بر اساس نظریه ی برمون

نگاه ساختاری به آثار ادبی به سبب بررسی عناصر درون متنی و کشف الگوی پیوند آنها، زمینه های دریافت شایسته تر از ماهیت ادبیات را فراهم می آورد و با ارایه ی شگردهای خلق آثار برتر ادبی می تواند به گسترش الگوهای پردازش اثر ادبی کمک کند. در میان منتقدان ساختارگرا، گروهی به فرمهای روایی و بررسی عناصر داستان و قوانین ترکیب آنها پرداخته اند، که در این میان کلود برمون با ابداع یک نظام مبتنی بر نمایش شکل واره ای برای روایت، طرحی را پیشنهاد می کند که بر پایه ی چگونگی روابط بین کوچکترین واحدها استوار است. در این مقاله با استفاده از الگوی پی رفت ها و توالی های برمون، به تحلیل و بررسی دو حکایت از بوستان سعدی پرداخته ایم. هدف از انتخاب این موضوع انطباق این نظریه با ساختار دو حکایت روایی از بوستان سعدی است

کلیدواژه ها:

نظریه ادبی ، ساختار روایت ، بوستان سعدی