تریگونلین حاصل از کالوس هیپوکوتیل شنبلیله

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 601

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CPTC01_006

تاریخ نمایه سازی: 22 دی 1396

چکیده مقاله:

شنبلیله به عنوان یک گیاه دارویی، زراعی، مرتعی، آرایشی و بهداشتی حایز اهمیت فراوان است. امروزه تکثیر و اصلاح بسیاری از گیاهان مهم در سطح جهان با استفاده از روش های کشت بافت و سلول گیاهی بوده است. در واقع استفاده از تکنیک کشت بافت به عنوان روشی جایگزین برای تکثیر ژنوتیپ های برتر گیاهان مختلف می باشد. در این پژوهش اثر تیمار لیزر قبل از کشت بذر و همچنین اثر تنظیم کننده های رشد نفتالین استیک اسید و بنزیل آمینو پورین (هر کدام در سه سطح 0، 0/5، 1 میلی گرم بر لیتر) به صورت تکی و ترکیب های دوگانه و سه گانه با نور لیزر بر میزان تریگونلین حاصل از ریزنمونه هیپوکوتیل گیاه شنبلیله مورد بررسی قرار گرفت. پژوهش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا گردید. نتایج نشان داد، بیشترین میزان تریگونلین در تیمار 1 پی پی ام نفتالین استیک اسید + 1 پی پی ام بنزیل آمینو پورین بدون لیزر با میزان 0/0308 گرم و کمترین میزان در تیمار 0/5 پی پی ام نفتالین استیک اسید + 0/5 پی پی ام بنزیل آمینو پورین به همراه لیزر با میزان 0/0111 گرم حاصل شد. نوع و غلظت تنظیم کنندهه ای رشد و همچنین تناسب میان اکسین و سیتوکینین، بیشترین تاثیر را بر میزان تریگونلین نشان دادند

نویسندگان

راحله جباران

دانشجوی کارشناسی ارشد علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)

فروغ مرتضایی نژاد

دانشیار گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)

علیرضا ایرانبخش

استاد تمام گروه بیولوژی تکوینی دانشگاه علوم و تحقیقات تهران