بررسی تاثیر گردشگری بر اشتغال زنان در مناطق شهری و روستایی استان سمنان با تاکید بر صنایع دستی(مطالعه موردی استان سمنان)

در سال های اخیر، گردشگری جایگاه ویژه ای در نظریات توسعه روستایی پیدا کرده است و در کشورهای درحال توسعه نیز نگاه برنامه ریزان را به سمت خود سوق داده است. در ایران هم به دلیل وجود جاذبه ها وپتانسیل های فراوان در محیط های روستایی توجه خاصی به مسیله گردشگری به عنوان یک عامل جهت بهبود اوضاع اقتصای –اجتماعی روستاییان، شده است. گردشگری در برخی روستاهای ایران طی سال های متمادی منبع درآمد و اشتغال زایی بوده، اما همواره فقدان راهبردها و برنامه ریزی های کارا در سیاست های توسعه روستایی، برای هماهنگ کردن کارکردهای گردشگری با توسعه پایدار روستایی ملموس بوده است. روش تحقیق به کار رفته، توصیفی-تحلیلی و از نوع پیمایشی و روش جمع آوری اطلاعات روش کتابخانه ای و میدانی بوده است که به بررسی مقالات و تحقیقاتی که در این زمینه انجام گرفته است پرداخته شده و سپس به بررسی تاثیر گردشگری در اشتغال زنان روستایی و شهری انجام گرفته شده است. مولفه های موردنظراز طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.با توجه به نتایج مطالعه حاضر، صنایع دستی به طور عام یک فعالیت پایه نیست و فعالیت صنعت دستی از چندطریق موجب بهبود وضعیت اقتصادی خانوار می شود. مهمترین نحوه بهبود آن، ازدیاد روش های کسب درآمد خانوار یا متنوع سازی آن است و به دلیل داشتن ویژگی های مثبت صنعت دستی که عبارتند از : انجام آن توسط کلیه افراد خانوار، سرمایه اندوز بودن صنعت دستی، داشتن تکنولوژی بومی، فراگیری و آموزش سریع. بنابراین وجود این خصوصیات و محاسن سبب می شود تا بتوان صنعت دستی را به طور ساده میان خانوارها ترویج داده و با افزودن فعالیت صنعت دستی به فعالیت های اقتصادی خانوار سبب کاهش بیکاری پنهان و افزایش بهره وری نیروی کار شد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، اشتغال زنان ، صنایع دستی ، روش spss