بازشناسی نقش طبیعت در دبستانها و تاثیر آن بر خلاقیت کودکان

انسان ها به لحاظ فطری نیاز به برقراری ارتباط با طبیعت دارند. روانشناسان از این علاقه به بیوفیلیا تعبیر می کنند اما کودکان امروز فرصت جستوجو محیط های طبیعی را از دست داده اند. این دوری و دلتنگی ناخودآگاه بسیاری از جنبه های رشد شخصیتی را تا سالهای طولانی خاموش نگه میدارد. احساس نیاز و ضرورت طراحی محیط های طبیعی برای کودکان نه فقط در اوقات فراغت والدین، بلکه به گونه ای است که هر روز با آن در ارتباط باشند.دبستان به عنوان یکی از مهمترین فضاهای گذران کودکی و هم به خاطر نقش پرورشیاش می تواند پلی باشد برای آشتی کودک امروز و شهروند فردا با طبیعت. همین سه عنصر، یعنی کودک، مدرسه، طبیعت، تکیه گاه های اولیه طرح معماری را شکل میدهند. به این معنی که طرح معماری در قدم اول مکانی است کودکانه که با زبان بچه ها صحبت میکند. بعد محل یادگیری است و در نهایت طبیعت، گره گشا و راهحلی است که دو موضوع اول را بههم پیوند می زند. بهترین محیط است برای یادگیری کودکانه و امتداد توجه ها را به طبیعت و مراقبت بهتر از آن می نماید.وقتی وقایع معماری از دریچه دید کودکان شکل بگیرد، می تواند آنها را برانگیزد و به انس گرفتن با محیط تشویق کند. از مهمترین مسایلی که در طراحی کودکانه باید به آن توجه کرد این است که کودکان با بازی در محیط خود را کشف می کنند، تجربه می آموزند و توانایی این را دارند که ایده هایی را برای خود شکل دهند و همین موضوع اساس روش های آموزش نوین است. یعنی یادگیری از طریق بازی و اکتشاف. با توجه به دیدگاه های مختلفی که در زمینه رشد وجود دارد میتوان نتیجه گرفت که محیط یادگیری نقش بسزایی در رشدکودک دارد. محیط فرصت ها و امکانات بسیار متنوع و متفاوتی برای رشد کودک در اختیار او قرار می دهد که در این میان ارتباط با طبیعت از دیدگاه روانشناسان از مهمترین فرصت ها و امکانات است.

کلیدواژه ها:

طراحی معماری ، دبستان ، کودک ، بازی ، یادگیری ، طبیعت