سنجش رضایتمندی شهروندان از کیفیت محیط مسکونی شهری(نمونه موردی منطقه هفت شهرداری کرمانشاه)

سا کنان همواره به ارزیابی تغییراتی می پردازند که اغلب نقشی نیز در آنها نداشته اند. وجه بیرونی این ارزیابی را اغلب مقایسه با جریانات بیرونی و مکان های مشابه شکل می دهد. بنیان های نظری بر این امر استوار است که رضایتمندی سکونتی تفاوت بین مسکن و محله موجود، واقعی و مطلوب خانواده ها را محاسبه می کند. هدف از این پژوهش که با درک زمینه گرا به سرعت تغییرات کالبدی در محیط مسکونی و ارزیابی آن ( نه از نظر کارشناسانه بلکه از نگاه کاربرانه) به دنبال فهم نوع شناخت و ادراک سا کنان در سرعت های مختلف وتفسیر رابطه با محیط براساس معیار رضایتمندی می باشد . در این پژوهش با توجه به اینکه نگارنده آشنایی کامل به منطقه داشته، با مراجعه حضوری به سطح محلات منطقه 7 شهر کرمانشاه دادهای مورد نیاز به شیوه های مختلف مشاهده، مصاحبه و مهمتر از همه تکمیل پرسشنامه تهیه شده است، تحقیق از نوع کاربردی و روش تحلیل دادها، توصیفی و تحلیلی می باشد. نتایج تحقیق بعد از تحلیل آزمون T وضاعیت مطلوبیت شاخص ها نشان داد که شاخص کالبدی 1.215، اجتماعی 3.627 فضایی 2.190، فرهنگی 1.927 ، زیبایی 3.691 امنیت 3.318 که در نهایت شاخا اجتماعی و زیبایی بالاتر از حد متوسط می باشند و شاخص های امنیت و کالبدی پایین تر از حد نرمال می باشند. همچنین نتایج نشان داد از دیادگاه ساکنین شاخص های، کالبدی، فضایی، فرهنگی، امنیت در وضعیتی نامطلوب قرار دارند. اما شاخص های اجتماعی و زیبایی از دیدگاه ساکنین در وضعیتی مطلوب هستند.

کلیدواژه ها:

کیفیت محیط مسکونی ، منطقه 7 کرمانشاه ، شهرکرمانشاه