بررسی اثرات خرابی اعضا و اتصالات بر ظرفیت باربری شبکه های دولایه کش بستی متشکل از سیمپلکس های مثلثی

سیستم کش بستی متشکل است از مجموعهای از اعضای کششی که به یک بافتار پیوسته یا ناپیوسته اعضای فشاری متصل شدهاند. سختی سازهای در این سیستمها توسط حالت خودتنیدگی ایجاد میشود. وزن کم، زیبایی و قابلیت تاشوندگی از جمله مزایای این سیستم سازهای نسبت به سازههای فضاکار معمول میباشد. این سازهها دارای تعداد زیادی اعضا و اتصالات میباشند و رفتار اعضا تاثیر اساسی در رفتار کلی سازه دارد، پس حذف یک یا چند عضو، یا خرابی یک گره از سازه و یا ایجاد اشکال و خرابی در گرههای تکیهگاهی در این سازهها میتواند رفتار کلی سیستم را تحت تاثیر قرار دهد. در این مطالعه رفتار خرابی سازه کشبستی با در نظر گرفتن انواع مختلف خرابیهای محتمل از جمله خرابی اعضای کابلی، دستکهای فشاری، گرههای اتصال و یا خرابی قسمتی از تکیهگاه بدست میآید و مقدار بار نهایی قابل تحمل و همچنین مقدار خیز ایجاد شده در حالتهای مختلف برای دو شبکه مختلف با اعضای فشاری پیوسته و ناپیوسته، بدست آمده و مقایسه میشود. این مطالعه نشان میدهد که این نوع سازهها با این فرم از سیمپلکس مقاومت نسبتا خوبی در برابر نقص حاصل از خرابی بخشهای جزیی سازه دارند و بار نهایی قابل تحمل آنها در هر صورت بالاتر از بار طراحی میباشد، اما لزوم توجه ویژه به طراحی مناسب قسمتهای تکیهگاهی متذکر میگردد.

کلیدواژه ها:

کشبستی ، سیمپلکس مثلثی ، خرابی ، نقص سازهای ، پایداری استاتیکی