بررسی عوامل شایع سپتی سمی در کودکان و نوزادان بستری در بیمارستان 17 شهریور رشت و الگوی مقاومتآنتی بیوتیکی آن ها

سپسیس یکی از مهمترین علل مرگ و میر در کودکان است، در مطالعه حاضر تعداد 5370 کودک با نشانه های بالینی و مشکوک به سپتی سمی مورد نمونه گیری قرار گرفتند. خون این افراد از نه بخش مختلف بیمارستان هفده شهریور در طول یک سال 94-1393 جمع آوری شد. نمونه های خون برای جداسازی عوامل میکروبی سپتی سمی کشت داده شدند. آزمایش حساسیت انتشار دیسک برای تعیین حساسیت جدایه ها به آنتی بیوتیک های مختلف صورت گرفت. در این مطالعه 128 و 2/28% بیمار از مجموع 5370 بیمار کشت خون مثبت داشتند که 55% آنها پسرها و 45 % را دختران تشکیل دادند. بیشترین فراوانی باکتری های جدا شده مربوط به استافیلوکوک کوآکولاز منفی به میزان 48/4 % بود، سایر باکتری های جدا شده به ترتیب فراوانی شامل کلبسیلا 15/62% ا شریشیا کلی 13/29% ، استافیلوکوک اوریوس 10/94% اسینتوباکتر 4/65% ، سودوموناس 3/91% و انتروباکتر 3/12% بود. موثرترین آنتی بیوتیک ها به ترتیب سیپروفلوکساسین، جنتامایسین و کلرآمفنیکل بود و باکتری های جدا شده از کشت خون بیشترین مقاومت را به ترتیب به آنتی بیوتیک های سفالکسین، کوتریموکسازول و اریترومایسین داشتند. نتایج بدست آمده نشان داد که بیشترین آلودگی در بخش های کودکان نارس و نوزادان و ناشی از استافیلوکوک کوآگولازمنفی بود. همچنین سفالکسین کمترین تاثیر را روی باکتری های عامل عفونت خون داشت، لذا استفاده از این آنتی بیوتیک ها برای درمان سپتی سمی توصیه نمی گردد.

کلیدواژه ها:

سپتی سمی ، بیمارستان هفده شهریور ، مقاومت آنتی بیوتیکی ، رشت