تاثیر داروی گلوکوکورتیکوییدی پردنیزولون بر روی سلول سرطان خون

پردنیزولون عضو خانواده داروهای گلوکوکورتیکوییدی است که به سرکوب یا جلوگیری از پاسخ سیستم ایمنی بدن کمک میکند و همچنین مانع از تولید موادی می شوند که آلرژی و التهاب را تشدید می کنند. همچنین گلوکوکورتیکوییدها به صورت بالینی در درمان بدخیمی لنفاوی کاربرد دارند. هدف از این مطالعه بررسی اثر پردنیزولون بر روی سلول سرطان خون رده K562 بود. برای این منظور ابتدا سلول های K562 در محیط RPMI حاوی 10 % سرم جنین گاوی کشت داده شد، سپس توسط غلظت های مختلف پردنیزولون 25، 50، 75، 100 مدت 72 ساعت تیمار شد. سپس برای سنجش زنده مانی سلول ها، تست MTT انجام شد. رنگ آمیزی هوخست نیز برای آنالیز وقوع آپوپتوز صورت گرفت. نتایج نشان داد که پردنیزولون در مقایسه با گروه کنترل فعالیت سلول کشی دارد که در غلظت 100 میکرومول در 72 ساعت بیشترین میزان بود. سلول های آپوپتوز شده نیز در میکروسکوپ فلورسنت بعد از رنگ آمیزی هوخست مشاهده شد. بر اساس نتایج می توان نتیجه گرفت که پردنیزولون فعالیت ضد توموری داشته و اثر مهاری این دارو با زمان و غلظت رابطه خطی دارد. بنابراین این دارو ممکن است در پیشگیری و درمان لوسمی میلوییدی مزمن موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

پردنیزولون ، آپوپتوز ، لوسمی میلوییدی مزمن ، رده سلولی K562