نقش برخی از فاکتورهای محیطی برالقاء بیومارکرمتالتونین پرتار Glycinde bonhourei با تاکید بر مانسون در خلیج چابهار

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 299

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BIOCONF19_103

تاریخ نمایه سازی: 22 دی 1396

چکیده مقاله:

فاکتورهای دیگری غیر از فلزات مثل دما، شوری، چرخه تولید مثلی در سنتز متالوتیونین موثر می باشند. در خلیج چابهار علاوه بر ورود آلاینده ها، پدیده سالانه مانسون عامل استرسزای محیطی بوده که در آن بسیاری از فاکتورهای زیستی وغیر زیستی دچار تغییر می شوند. در این مطالعه اثرات تغییر برخی از فاکتورهای محیطی بر تغییرات متالوتیونین به عنوان بیومارکر در گونه Glycinde bonhourei بررسی شد. نمونه برداری از پهنه زیرکشندی از 9 ایستگاه در سه دوره پیش مانسون- مانسون و پسمانسون با ثبت فاکتورهای محیطی در زمان 1393-94 انجام شد. غلظت های متالوتیونین در پرتار به ترتیب در پیش مانسون > پس مانسون> مانسون بوده و همبستگی معنی داری میان فلزات سنگین بافت با فصول، ایستگاه ها و متالوتیونین مشاهده نگردید و آزمون PCA نقش فاکتورهای محیطی را موثرتر نشان داده که در این آزمون اکسیژن، شفافیت و دما و شوری با متالوتیونین رابطه عاملی بیشتری داشتند که نقش اکسیژن محلول محسوس تر بوده است. طبق آزمون های آماری در میان فاکتورهای محیطی اکسیژن محلول که در زمان مانسون به دلیل بار رسوبی بالا کاهش معنی داری داشته P<0.05 بیشترین تاثیر را بر نوسانات متالوتیونین داشته است. بر طبق نتایج، پارامترهای زیست محیطی خلیج چابهار تحت تاثیر مانسون اغلب دارای تغییرات معنی داری بوده که بیومارکر متالوتیونین به دلیل تاثیرپذیری بالا از شرایط محیطی و ناپایداری شرایط زیست محیطی خلیج چابهار و عدم همبستگی با فلزات نمی تواند شاخص مطمینی به عنوان بیومارکر برای آلودگی در این گونه در این منطقه باشد.

نویسندگان

مهران لقمانی

گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار