ارزیابی مناسب ترین زیستگاه برای رها سازی آزمایشی نیوت در معرض خطر انقراض خال زرد کوهستانی (Neurergus microspilotus) در غرب ایران

تکثیر آزمایشگاهی و رها سازی ملازم با آن به عنوان یک ابزار حفاظتی مهم در برنامه های حفاظتی گونه های در معرض انقراض مطرح است. بر اساس توصیه های صورت گرفته توسط اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت IUCN موفقیت برنامه های تکثیر آزمایشگاهی و رها سازی وابستگی کاملی به انتخاب زیستگاه مناسب دارد. در این مطالعه انتخاب زیستگاه مناسب برای رها سازی Neurergus microspilotus بر اساس مجموعه ای از معیارها از جمله کیفیت آب(PH، اکسیژن محلول، کدورت، هدایت الکتریکی و آبدهی)، پیچیدگی های ساختاری، در محیط آبی (نوع سوبسترا، فراوانی و تنوع بی مهرگان کفری، طول و عرض نهر، دایمی بودن آب، وجود پناهگاه های بالقوه، آلودگی، شکارگر، سایه) و پارامترهای زیستگاهی در محیط خشکی (ارتفاع، دور نما، دما) در نهرهای مختلف استان کرمانشاه بررسی شد. از میان 15 زیستگاه آبی (نهرهای کوهستانی بدون انشعاب و چشمه ها) که برای رها سازی N.microcpilotus مورد ارزیابی قرار گرفت، نهر میوان به عنوان مکان بالقوه مناسب برای رها سازی انتخاب گردید. چشمه میوان علاوه بر معیارهای مربوط به کیفیت آب، پیچیدگی ساختاری و ویژگی های زیستگاهی به لحاظ نبود شکارگر، ارتفاع بالا، سردی آب، دوری از اختلالات انسانی، عدم آلودگی و امنیت نسبی از تهدیداتی که اخیرا و یا در آینده ممکن است زیستگاه ها را تهدید کند، دارای امتیاز بیشتری بود.

کلیدواژه ها:

گونه در معرض انقراض ، زیستگاه مناسب ، رها سازی