تاثیر رژیم غذایی بر بقا، تکوین و دگردیسی در کشتی چسب Amphibalanus amphitrite

مطالعات فروانی روی تاثیر انرژی بر توانایی دگردیسی و بقا کشتی چسب تا مرحله بلوغ در شرایط آزمایشگاهی انجام گرفته است. کشتی چسب آب های گرمسیری Amphibalanus amphitrite به عنوان مهمترین جانور چسبنده به بستر در سواحل خلیج فارس و دریای عمان شناخته می شود. در این مطالعه تاثیر تراکم رژیم غذایی (فرمول در متن اصلی مقاله) سلول در میلی لیتر با پنچ گونه جلبک Isochrysis sp., Chaetoserus sp., Tetraselmis sp., Nannochloropsis sp. and Chlorella sp. در دمای 20 درجه حرارت و شوری 35% بر تکوین لاروها برسی شده است. به این منظور سه آزمایش طراحی گردید تا نرخ بقا، طول مراحل لاروی نوپلیوس و نرخ دگردیسی موفق لارو سیپریس به دست آید. در دو تراکم مورد سنجش در آزمایش تفاوتی در میزان مرگومیر دیده نمی شد، اما با افزایش تراکم غذا از (فرمول در متن اصلی مقاله) انرژی در دسترس برای دگردیسی افزایش می یافت. در تراکم غذایی 10(5)×1 مرحله دوم لاروی سه روز و مرحله چهارم لاروی دو روز به طول می انجامید و بطور کلی طولانی تر از سایر مراحل لاروی بودند. همچین طول دوره لاروی در لاروهای تغذیه شده با تراکم غذایی 10(5)×1 طولانی تر از دوره لاروی در لاروهای تغدیه شده با تراکم غذایی 10(5)×2 بود. مقایسه رژیم های غذایی متفاوت نشان داد که رژیم ترکیبی از سه گونه جلبک Tetraselmis sp. و Isochrysis sp., Chaetoserus sp. بهترین رژیم غذایی است که طول مراحل لاروی را به شش روز رساند و دگردیسی موفق را در پی داشت.

کلیدواژه ها:

لاتین ، Amphibalanus amphitrite ، کشتی چسب ، لارو ، رژیم غذایی