بررسی توسعه حمل و نقل همگانی دورن شهری مبتنی بر رویکرد انسان محور

دردهه های اخیرجابجایی و حمل ونقل درشهرها بویژه شهرهای پرجمعیت همواره به عنوان یکی از اصلی ترین چالش های شهری مطرح بوده است.امروزه حمل ونقل با کلیه جنبه های زندگی در شهرها در ارتباط می باشد. اوقات فراغت، آموزش، تجارت، صنعت و دیگر جنبه ها از جمله حوضه هایی هستند که جهت پیوند و ارتباط سازنده با یکدیگر و تداوم بخشیدن به چرخه زندگی در شهرها، نیازمند یک شبکه پایدار برای حمل ونقل در شهرها می باشند. داشتن رویکرد پایدار در این حوضه مستلزم داشتن تطابق و هماهنگی میان فعالیت های انسانی با یک محیط با نشاط و مبری از آلاینده ها درکنار حمایت از پویایی و عدالت اقتصادی به همراه سرزندگی و عدالت اجتماعی می باشد که به عنوان ابعاد اصلی توسعه پایدار مطرح می باشد یک شهر انسان محور در کالبد و سخت افزار هایی مانند خیابان، پیاده رو و سایر زیرساختها خلاصه نمی شود. از آنجا که حقیقت وجودی انسان در روح او تعریفمی شود از این رو توسعه پایدار در قالب شاخص های اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی مطرح می شود تا تمامی وجوه حیات انسانی در شهر را در برگیرد. حمل ونقل پایدار در واقع یافتن موثرترین و آسوده ترین راه جابه جایی مردم و وسایل نقلیه، با کمترین میزان مصرف انرژی در زمینه سوخت و تلاش های انسانی با مقبول ترین هزینه، کمترین ترافیک و کمترین اثرات سوء زیست محیطی مانند آلودگی هوا و صدا است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار حمل و نقل همگانی ، رویکرد انسان محور