بررسی مضامین اخلاقی در تیمورنامه هاتفی

وجود اندیشه های اخلاقی در شعر فارسی که از فرهنگ و تربیت دینی بهره می گیرد به ادبیات و شعر فارسیغنای خاصی بخشیده است. مولانا عبدالله هاتفی خرجردی جامی، از نظیرهگویان و شاعران مشهور عهدتیموری و اوایل عصر صفوی است. وی، یکی از بزرگترین شاعران حماسه سرای قرن نهم ایران است که دراشعار خود به مضامین اخلاقی توجه ویژهای دارد. او با متون عرفانی، به وسیله خال خود آشنایی داشته استاز این روی شعر وی سرشار از مضامین اخلاقی است. بنابراین بررسی مضامین اخلاقی در شعر او، مهم وضروری است. هدف این پژوهش، بررسی مضامین اخلاقی در منظومه حماسی تیمورنامه است. برای انجاماین پژوهش، اشعار هاتفی، از حیث مضامین اخلاقی، به دو دسته فضایل اخلاقی و رذایل اخلاقی، تقسیم وبررسی شده است. یافته ها و نتایج این پژوهش نشان میدهد که اگرچه فضایل اخلاقی در اشعار هاتفی، بیشترمورد تاکید است؛ اما رذایل اخلاقی و سرزنش و نکوهش آنها هم ذهن و فکر شاعر را به خود مشغولکرده است و در شعر او نمود می یابد.

کلیدواژه ها:

هاتفی ، تیمورنامه ، مضامین اخلاقی ، فضایل اخلاقی ، رذایل اخلاقی