بررسی پنج عنصر شعر در اشعار محمد علی بهمنی

شعر زبان دل و زاییده ی احساسات ادمی است و شاعر کسی است که این احساسات و عواطف را با زبانی مخیل و موزون در ساختاری مطلوب بیان می کند. محمد علی بهمنی از بزرگترین شهرای غزل سراست که درغزلیاتش از دو زبان سنتی و معاصر بهره گرفته است. زبان شعری بهمنی ساده و صمیمی و عمده ترین بن مایه شعری اش عشق می باشد که با کمک تشبیهات حسی به حسی وزیبا بیان شده است. بهمنی از قالب های نیمایی و سنتی در کنار هم به خوبی استفاده نموده است و با سرودن اشعارش بر غزل سرایان جوان تاثیر عمیقی بر جای گذاشته است. این مقاله پژوهشی به بررسی پنج عنصر شعری در آثار محمد علی بهمنی شاعر غزل سرای معاصر پرداخته است، که مبنای این پنج عنصر تعریفی است از شعر که توسط دکتر شفیعی کدکنی: «شعر گره خوردگی عاطفه و خیال است که در زبانی آهنگین شکل گرفته است» این تعریف نسبت به سایر تعاریف از شعر، جامع تر و کامل تر است بررسی عنصر عاطفه به عنوان اساسی ترین عامل پیدایش شعر اختصاص یافته است، سپس به نقد و تحلیل صورت های خیال(تشبیه، استعاره، تشخیص و...) ویژگی های زبانی شاعر(استعمال لغات جدید و قدیم فارسی، بکارگیری لغات بیگانه، محلی و ساختن ترکیب های جدید)و موسیقی شعر و انواع آن و ساختمان و شکل شعری در اشعار بهمنی دارد و این موارد بررسی و بازکاوی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

عاطفه ، خیال ، زبان ، موسیقی ، شکل ، محمد علی بهمنی