بررسی اثر استفاده از بیوچار در حذف فلزات سنگین از محلول آبی آلوده

امروزه پساب های صنعتی از مهمترین منابع آلاینده آب و خاک به فلزات سنگین هستند. این فلزات بر خلاف آلاینده های آلی،دچار تجزیه بیولوژیکی و شیمیایی نمی شوند و مدت زمان طولانی در طبیعت باقی می مانند،لذا تصفیه آن ها قبل از استفاده مجدد از پساب به عنوان امری ضروری تلقی می گردد. از جمله راه های حذف فلزات سنگین از منابع آبی آلوده، استفاده از جاذب های زیستی می باشد بیوچار نمونه ای از بیوجاذب ها می باشد. در واقع کاربرد بیوچار، یکی از روش هایی است که به دلیل ارزان بودن ودسترسی آسان می توان از آن در جهت تصفیه پساب های صنعتی و مدیریت کیفی منابع آبی پذیرنده استفاده نمود. این مطالعه نیز با هدف تعیین روش ها و انواع ضایعات کشاورزی به عنوان پتانسیل های جذب در جداسازی فلزات سنگین کروم،کادمیوم و نیکل از پساب هاب مصنوعی آلوده به فلزات سنگین و پساب های صنعتی، به بیان مزایا و معایب و میزان راندمان حذف به دست آمده در پژوهش های انجام شده قبلی صورت گرفته است و کلیه مراحل و آزمایشات در خصوص جذب فلزات سنگین توسط بیوچار را مورد بررسی قرار داده است. در بیشتر این مطالعات در موردبیوجذب یون کادمیوم با افزایشPHبه حدود 5- 6 و افزایش زمان ماند و دوز ماده جاذب، میزان جذب افزایش یافته و در موردبیوجذب یون کروم، با افزایشPHمیزان جذب کاهش و با افزایش زمان ماند و دوز ماده جاذب، میزان جذب افزایش یافته است. در مورد بیوجذب یون نیکل نیز در محدوده قلیایی و با افزایش زمان ماند و دوز ماده جاذب، میزان جذب افزایش نشان داده است. همچنین در نهایت مشخص گردید که استفاده از فن آوری بیوچار به عنوان یکی از روش های بسیار مناسب در برنامه های مدیریتی مربوط به تصفیه منابع آبی آلوده می باشد

کلیدواژه ها:

بیوچار ، فلزات سنگین ، پساب صنعتی ، جاذب زیستی