عزاداری وآسیب های فرهنگی اجتماعی آن درایران

عزاداری به دلیل نقش سازنده فردی و اجتماعی، فرهنگی و سیاسی آن ، جایگاه ویژه ای در مکتب اسلام و سیره اهل بیت علیهم السلام دارد؛ اما این آیین مذهبی ، اگر بر اساس اصول و ارزش های اسلامی ،بازخوانی، معرفی، سیاست گذاری و عمل نشود، نتایج مطلوبی را درپی نخواهد داشت . عزاداری،به معنای همراهی و همدلی در غم و اندوه دیگران است که شیعیان از آن تعبیری خاص کرده و بیشتر درباره شهادت امام حسین (ع) به کارمی برند. نوشتار حاضر درصدد است به شیوه ای اسنادی و با تکیه بر منابع تاریخی و موجود، همزمان با بررسی تاریخی این پدیده دینی، آسیب های فرهنگی واجتماعی فراروی آن را بازبینی کرده و راهکارهایی اصلاحی را ارایه کند. بازخوانی سیره اسلام ، گونه های عزاداری ، چگونگی تعامل حکومت ها،و نیزبررسی آسیب های شکلی و محتوایی مانند برخورد عاطفی با عزاداری، تبدیل شدن عزاداری به عادت ، آمیخته شدن آن با فرهنگ قومی ، اصالت یافتن شکل بر محتوا، غلو در اشعارو استفاده از آلات موسیقی از جمله مسایل مهم این پدیده دینی به شمارمی آیند که نیاز به کنکاش و تبیین دارند

کلیدواژه ها:

عزاداری ، سیره ، نمادها ، آسیب شناسی