بررسی و تحلیل الگوی طبقه بندی کاربری اراضی ساحلی و ارایه ی الگوی بهینه ی مناسب با استفاده از سیستم کورین

هدف از پژوهش حاضر بررسی و تحلیل الگوی طبقه بندی کاربری اراضی ساحلی و ارایه ی الگوی بهینه ی مناسب این مناطق با استفاده از سیستم کورین است، برای انجام این پزوهش حدفاصل رضوان شهر و آستارا به ع نوان منطقه مطالعه تحلیل و ارزیابی شده است. در مرحله نخست با بررسی مفاهیم نظری مرتبط با طبقه بندی کاربری اراضی ساحلی و با مرور مطالعاتی در تحقیقات داخلی و خارجی، انواع طبقه بندی کاربری اراضی تحلیل و مطالعه شد. سپس از سیستم کورین برای طبقه بندی کاربری اراضی استفاده شد. پس از تعیین متغیرهای موثر بر طبقه بندی مدل کورین با روش AHP وزن لایه های مشخص شد و در سامانه اطلاعات جغرافیایی GIS پردازش و اماده سازی لایه های اطلاعاتی انجام گرفت. نتایج حاصل از پیاده سازی مدل کورین برای طبقه بندی کاربری اراضی مطلوب در منطقه مطالعه نشان داد که حدود 27075 هکتار از اراضی ساحلی معادل 10.75 درصد از کل مساحت منطقه مناسب برای مناطق مصنوعی، 39988 هکتار معادل با 15.87 درصد از مساحت کل منطقه مناسب برای مناطق کشاورزی، 144842 هکتار معادل با 57.5 درصد از مساحت کل منطقه مناسب برای جنگل و مناطق نیمه طبیعی و 982 هکتار معادل با 0.39 درصد از مساحت منطقه مناسب برای مناطق تالابی می باشند.

کلیدواژه ها:

کاربری زمین ، طبقه بندی کاربری اراضی ، مدل کورین ، اراضی ساحلی رضوان شهر و آستارا