ارزیابی اثرات وابسته به زمان در پل های یکپارچه با عرشه ی مرکب بتن فولادی

در این نوشتار برای محاسبه ی اثراات وابسته به زمان در پل های یکپارچه، از ضرایب 2 آیین نامه ی AASHTO و ACI استفاده شود. نتایج روسازه ی پل موردی نشان می دهد که گذشت زمان باعث افزایش لنگر خمشی منفی در محل تکیه گاه ها و نیز کاهش لنگر خمشی مثبت در محل وسط دهانه شده است. نسبت کاهش لنگر وسط دهانه ونیز افزایش ان در محل اتصال عرشه کوله در پل با تکیه گاه گیرداری انتهایی برابر 1/28 و مفصلی برابر 1/31 در آیین نامه ی AASHTO نسبت به آیین نامه ی ACI است می توان گفت که در هنگام محاسبه ی مقادیر لنگرهای خمشی وابسته به زمان عرشه، استفاده از ضرایب آیین نامه ی AASHTO نسبت به آیین نامه ی ACI باعث تغییرات 30 درصدی در نتایج خواهد شد. مقایسه ی نتایج مربوط به خیز وسط دهانه برای پل با شرایط تکیه گاهی انتهایی متفاوت گیرداری و مفصلی نشان می دهد که با گذشت زمان مقادیر خیز وسط دهانه ها 2 برابر شده اند.

کلیدواژه ها:

پل یکپارچه ، اثرات وابسته به زمان ، زیرسازه و روسازه ، تحلیل بار افزون استاتیکی