ارتقاء سطح عملکرد سازه ها با استفاده از کنترل فعال بهینه ی لحظه یی

کاهش پاسخ سازه با اعمال نیروی کنترلی را می توان مطابق الزامات آیین نامه های طراحی براساس عملکرد با استفاده از روش های تحلیل غیر خطی بهینه ساخت. در این نوشتار با استفاده از سیستم کنترل فعال، رفتار سازه در جهت رسیدن به عملکرد مورد نظر بهبود بخشیده می شود. نیروی کنترل با الگوریتم بهینه لحظه یی به قاب های 4، 8، 12 طبقه با فرض رفتار غیر خطی سازه اعمال می شود، تا جابه جایی که سازه را در محدوده ی جابه جایی های حاصل از تحلیل استاتیکی غیر خطی در سطح عملکردی هدف نگه دارد. در واقع، نقطه ی عملکرد سازه معیار مقدار نیروی کنترلی اعمالی است نتایج نشان می دهند الگوریتم بهینه ی لحظه یی قادر به کاهش زیاد جابه جایی سازه در نسبت c/r=1E+9 است که بین نسبت به نیروی کنترل قابل ملاحظه یی نیاز دارد. برای سازه های مورد مطالعه نسبت c/r بین 1E9 تا 5E9 سازه را در محدوده ی عملکردی IO حفظ می کند. این نسبت برای سازه های مشابه نیز قابل استفاده است.

کلیدواژه ها:

کنترل فعال ، طراحی براساس عملکرد ، جابه جایی هدف ، الگوریتم کنترل بهینه ی لحظه یی ، سطح عملکردی