بسط ناپذیری وحی با تکیه بر آیات و روایات

از جمله مباحث ضروری در باب وحی و قرآن پاسخ به این پرسش است که آیا وحی با رحلت پیامبر (ص) به پایان رسیده است و یا افرادی همچنان پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) از این نوع ارتباط و دریافت برخوردارند. در این مقاله، با اشاره به آیاتی که بر پایان یافتن وحی دلالت دارد، به ادعای برخی از پیروان ادیان پیشین که مدعی پایان یافتن دین در زمان پیامبرشان بوده اند، پرداخته و نفاوت ادعا را در دین و پیروان آن بررسی کرده است. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی تحلیلی است که بر مطالعه متون دینی مبتنی است. یافته های تحقیق نشان می دهد خلط میان وحی با معرفت نسبت به وحی، یکی از مهم ترین عوامل ادعای بسط پذیری وحی است. آیات قرآن و روایات اهل بیت(ع) قرآن را وحی جاویدان معرفی می کند و پاسخگویی قرآن به نیازهای بشر را حداکثری می داند و راز خاتمیت را در همین نکته می توان پیگیری نمود.

کلیدواژه ها:

وحی ، خاتمیت ، معرفت دینی ، قرآن و روایات ، نیازهای بشری