جداسازی آلودگیهای آب به وسیله گیاهان ساحلی: بامبو، علفزار بومیو برنج در حوضه آبخیز لائو

اگرچه گاهی اوقات بامبو به منظور حفظ آب و خاک در مناطق ساحلی کاشته می شود اما تحقیقات جدید نشان داده است که ممکن است بامبو بهترین پوشش برای این منظور نباشد. این مقاله علوم حاضر را در رابطه با تأثیرات رستنی های مناطق ساحلی بر روی آب بررسی می کند، سپسجریان آب و رسوب را در سایت های پوشیده شده با بامبو و علفزارهای بومی مقایسه می کند. این مطالعه همچنین خواص فیلترینگ رستنی های طبیعی ساحلی را با خاصیت فیلترینگ مناطق بالا دست کاشته شده با برنج مقایسه می کند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که رویشگاههای بامبو منبع رسوب در نهرها بودند، در حالیکه علفزارهای بومی محل نشست رسوبات بودند. به هر حال، هر دو این رستنی ها عملکرد بهتری در فیلتر کردن رسوبات نسبت به زمین های برنج داشتند. اگرچه بامبو به عنوان یک منبع ارزشمند تولیدی برای جوامع محلی به حساب می آید ولیکن در کاهش رسوب در نهرها مؤثر نمی باشد، بنابراین پیشنهاد می گردد که ایجاد و مدیریت توده های بامبو در مناطق ساحلی با ایجاد و حفظ پوشش علفی در بالادست جهت بالا بردن امکان جذب رسوب و حفظ کیفیت آب همراه شود.

کلیدواژه ها:

بامبو ، مناطق ساحلی ، حفاظت آب و خاک ، رسوب ، مدیریت