تکنولوژی و زنان روستایی: مطالعه ای بر تحول نقش ها و ابزارهای تولیدی زنانشالیکار استان گیلان

این پژوهش با اتکای به نظریه استر بزرف درباره فرایند توسعه در پی پاسخ گویی به این پرسش است که آیا ورود تکنولوژی منجر به توانمندی زنان شالیکار شمال ایران شده است برای پاسخگویی به این پرسش از روش کیفی استفاده شده است و نسلی به زنان در یک دوره 15 ساله مورد مطالعه قرار گرفته است و تحول فعالیت ها فرصت ها، و منابع در دسترس آنان مورد مشاهد و بررسی قرار گرفت به نظر می رسید که با ورود تکنولوژی عملا نقش های زنان کاهش یافته و انان به حاشیه فعالیت تولیدی رانده شده و دسترسی آنان به منابع مالی قدرت کاهش یافته است، مشاهدات حکایت از تفاوت ابزارهای مورد استفاده زنان و مردان و نیز جدایی نقش های آنان داشت در فرایند توسعه و در فعالیت هایی که شرایط و امکانات منطقه اجازه ورود تکنولوژی را به آنان می داد، نقش ها از فعالیت های زنان خارج شده به فعالیت های مردانه افزوده شده است پیامد کاهش فعالیت های زنان ان بود که کنترل محدود زنان بر منابع قدرت مالی حاصل از مالکیت برنج یا زمین و نیز فروش ان، بیش از پیش به زنان خانه دار تبدیل کرده و روابط اجتماعی آنان را نیز در سطح محلی با دیگر زنان کاهش داده است.

کلیدواژه ها:

زنان روستایی ، زنان شالیکار ، تکنولوژی ، توانمندی