بررسی نحوه دسترسی و میسان رضامندی شهروندان شهرهای جدید ازخدمات ارتباطی و فن آوری اطلاعات(مطالعه موردی شهرهای پرند و پردیس)

این مقاله میزان و نحول دسترسی شهروندان شهرهای جدید به فن آوری های اطلاعات و ارتباطات و میزان رضایتمندی آنان از خدمات ارایه شده در دو شهر جدید پرند و پردیس را بررسی می کند. این پزوهش که به شیوه پیمایشی انجام گرفت، که در پی آن بود تا تاثیر ارتباطات نوین را در سامان یابی شهرهای جدید بر پایه نظریه های جامعه شبکه ای مانویل کاستلز، حوزه عمومی یورگن هابرماس و نظریه های مربوط به ارتباطات توسعه مورد مطالعه قرار دهد و به این پرسش اساسی پاسخ دهد که شهروندان شهرهای جدید در ایران تا چه میزان از فن آوری های نوین اطلاعاتی و ارتباطی برخوردارند و این خدمات چه جایگاهی در حل معضلات شهری انان داشته است به این منظور 382 نفر از ساکنان این دو شهر به نسبت جمعیت هر شهر انتخاب شدند. پرسشنامه ای حاوی بیست و شش سوال بین آنان توزیع گردید و سپس با استفاده از نرم افزار SPSS ، جداول کای اسکویر و جداول فراوانی تنظیم شد. با توجه به نتایج به دست امده، مشخص شد، که درصد بالایی از پاسخگویان 83 درصد در منزل خود کامپیوتر دارند و حدودا نیمی از پاسخگویان 52 درصد نیز در منزل خود به اینترنت دسترسی دارند، اما درصد ناچیزی از پاسخگویان 17 درصد از اینترنت با پهنای باند وسی استفاده می کنند و درصد پایینی از افراد 21 درصد در استفاده از اینترنت مداومت داشته اند هر روز از اینترنت استفاده می کنند اما موبایل از ضریب نفوذ بسیار بیشتری در بین پاسخگویان 98 درصد برخوردار بود. بیشترین موارد استفاده از موبایل را به ترتیب می توان بدین گونه بیان کرد: استفاده از سرویس ارسال و دریافت پیام کوتاه، دریافت و ارسال تصویر و موسیقی و امکانات سرگرمی و بازی نهایتا در سنجش میزان رضایت نیز طبق نتایج به دست آمده، بیشترین درصد از شهروندان 52 درصد رضایت کمی از این خدمات در سطح هر دو شهر داشتند.

کلیدواژه ها:

اینترنت ، جامعه شبکه ای ، شهر جدید پردیس و پرند ، فن آوری اطلاعات و ارتباطات