تعیین پاسخ بوقلمو ن های در حال رشد به سطوح لیزین هضم شدنی ایلیومی استاندارد شده با استفاده از رو ش های گوناگون آماری

به منظور تعیین مناسبترین سطح لیزین هضم شدنی ایلیومی استانداردشده در مرحله رشد 28-49) روزگی) بوقلمونهای نر گوشتی،160 قطعه بوقلمون در قالب طرح کاملا تصادفی با هشت تیمار (هشت سطح لیزین هضم شدنی ایلیومی استانداردشده، 1/15 (جیره پایه)، 1/225، 1/3، 1/375، 1/45، 1/525، 1/6، و 1/675 درصد) در چهار تکرار و پنج قطعه پرنده در هر تکرار استفاده شدند. افزایش سطوح لیزین هضم شدنی باعث افزایش وزن بدن و کاهش ضریب تبدیل غذایی گردید. گروه آزمایشی حاوی 1/6 درصد لیزین هضم شدنی، بیشترین افزایش وزن بدن و کمترین ضریب تبدیل غذایی را داشت که با جیره پایه 1/15) درصد لیزین هضم شدنی)تفاوت معنیداری نشان داد .(P<0/05) با برازش مدلهای رگرسیون خط شکسته، منحنی درجه دو، و خط شکسته درجه دو میزان نیاز لیزین هضمشدنی، بهترتیب برای افزایش وزن بدن 1/47 ± 0/11، 1/57 ± 0/04 و 1/49 ± 0/05 درصد تخمین زده شد. نیاز لیزین هضمشدنی بااستفاده از مدلهای فوق برای بهترین ضریب تبدیل غذایی بهترتیب 1/57 ± 0/17، 1/61 ± 0/02، و 1/59 ± 0/08درصد تعیین شد. باتوجه به نتایج تحقیق حاضر، نیاز لیزین هضمشدنی بوقلمونهای نر گوشتی در دوره رشد برای افزایش وزن بدن در دامنه 1/47 تا 1/57 و برای ضریب تبدیل غذایی در دامنه 1/57 تا 1/61 درصد توصیه میشود

کلیدواژه ها:

اسیدآمینه هضم شدنی ایلیومی استانداردشده ، بوقلمون ، مدل خط شکسته ، مدل خط شکسته درجه دو ، منحنی درجه دوم ، لیزین