مقایسه بهره وری پژوهشی با بهره وری کل در دانشگاه های منتخب دولتی ایران

بهره وری معیار توصیف کننده استفاده صحیح و بهینه از عوامل تولید و درجه دستیابی به اهداف می باشد در مقاله کارایی و بهره وری بخش پژوهشی و کل آموزشی و پژوهشی 31 دانشگاه بزرگ دولتی به منظور ایجاد رقابت جهت بهبود بهره وری آنها مورد بررسی قرار گرفته اند برای انازه گیری کارایی و تغییرات بهره وری دانشگاه ها با توجه به خصوصیات شان از روش ناپارامتری تحلیل پوششی داده ها استفاده شده است نکته مهم بررسی نسبی کارایی فعالیت های دانشگاه ها در شرایط یکسان می باشد و با اینحال اکثر دانشگاه ها از ناکارایی نسبی برخوردارند به عنوان مثال در سال تحصیلی 1385-1386 در بخش پژوهشی 7 دانشگاه کارا و23دانشگاه ناکارا و برای کل اموزشی و پژوهشی 19 دانشگاه کارا و 12 دانشگاه ناکارا بودند برای جلوگیری از تصادفی بودن نتایج از میانگین هندسی 5 سال تحصیلی 1381الی 1386 استفاده شده است بر این اساس کاراترین دانشگاه ها از نظر فعالیت های پژوهشی شامل دانشگاه های تهران شیراز کردستان محققاردبیلی رازی کرمانشاه لرستان و همدان می باشند و بدان معناست که این دانشگاه ها نسبت به بقیه دانشگاه ها با ورودی های کمتر خروجی های پژوهشی بیشتری ارایه نموده و بیشترین کارایی را داشته اند و همچنین میزان کارایی 13 دانشگاه از سطح متوسط کارایی دانشگاه ها پایین تر بودند

کلیدواژه ها:

دانشگاه های دولتی ، بهره وری پژوهشی ، تحلیل پوششی داده ها ، شاخص مالم کوییست