اندازه گیری کارایی فنی شرکت های بیمه در ایران بر اساس برآورد تابع مرزی تصادفی

هدف این مقاله اندازه گیری کارایی فنی و تعیین عوامل موثر بر آن برای شرکت های بیمه در ایران است بدین منظور از تابع مرزی تصادفی در قالب دو الگوی خطای ترکیبی مرزی بتیس و کولی 1992 و اثر ناکارایی فنی بتیس و کولی 1995 استفاده شده است پارامترهای هر دو الگو بر اساس حداکثر درست نمایی براورد شده اند درامد حق بیمه دریافتی و درامد سرمایه گذاری به عنوان دو ستاده اصلی صنعت بیمه در نظر گرفته شده اند دادههای تلفیقی چهار شرکت بیمه ای ایران آسیا البرز و دانا طی دوره زمانی ده ساله 1380-1371 برای تخمین کارایی فنی به کار برده شده است نتایج به دست آمده نشان می دهد که کارایی فنی برآورد شده از منظر حق بیمه دریافتی برابر 79/30% در الگوی خطای ترکیبی مرزی و 81/71 %در الگوی اثر ناکارایی فنی و از دیدگاه درآمد سرمایه گذاری برابر 58/51% در الگوی خطای ترکیبی مرزی و 59/64 % در الگوی اثر ناکارایی فنی است افزوون بر این کارایی فنی از منظر حق بیمه دریافتی با نسبت شعب مستقر در تهران دارایی کل نسبت حق بیمه زندگی و نسبت حق بیمه غیر زندگی رابطه مستقیم دارد ولی با به کارگیری نیروی کار با مدرک حداقل کارشناسی رابطه معکوس دارد

کلیدواژه ها:

تابع مرزی تصادفی ، کارایی فنی ، الگی خطای ترکیبی مرزی ، الگوی اثر ناکارایی فنی ، صنعت بیمه