ارزیابی سازوکارهای سنتی اجرای عدالت در جوامع انتقالی

سازوکارهای سنتی اجرای عدالت، اخیرا در کنار سایر سازوکارهای کیفری و غیر کیفری در جوامع انتقالی ازجمله موزامبیک، رواندا، اوگاندا و سیرالیون، جهت اجرای عدالت نسبت به تخلفات ارتکابی در دوران رژیم های پیشین یا جنگ های داخلی استفاده شده است. بااین وجود، در خصوص شیوه بهره برداری از این سازوکارها در راستای تحقق عدالت، اختلاف نظر وجود دارد: برخی معتقدند اجرای عدالت نسبت به آن دسته از تخلفاتی که جرم بین المللی محسوب می شوند، مستلزم اجرای عدالت کیفری است و لازم است سازوکارهای سنتی با موازین عدالت کیفری منطبق شوند. در این راستا، سازوکار سنتی رواندا با تغییرات بنیادینی مواجه شد و همانند یک دادگاه کیفری اقدام به تعقیب و مجازات عاملان جرایم بین المللی نمود. در مقابل، برخی جوامع انتقالی ازجمله موزامبیک و اوگاندا بدون اعمال تغییرات بنیادین، سعی در حفظ چارچوب سازوکارهای سنتی و استفاده از آنها داشته اند. در این مقاله، ضمن بررسی نظریات رقیب، با استناد به شواهد، بیان خواهیم داشت که سازوکارهای سنتی، بدون اعمال تغییرات بنیادین در تحقق عدالت در جوامع انتقالی موفق عمل کرده اند.

کلیدواژه ها:

عدالت انتقالی ، عدالت ترمیمی ، عدالت کیفری ، سازوکارهای سنتی اجرای عدالت