شفاعت در حد و تعزیر

روایاتی چند از شفاعت در حد نهی می کند. این روایات اغلب، مطلق و ناظر به حدود اصطلاحی تفسیر و تعبیر شده اند. در نتیجه، تفاوت میان حکم شفاعت در حد و تعزیر یکی از اسباب ترسیم نظام افتراقی حد-تعزیر قلمداد شده است. این مقاله با بررسی انتقادی متون مربوط نتیجه میگیرد که حکم شفاعت در حد و تعزیر آن قدرها که تصور می شود متفاوت نیست؛ نخست، ممنوعیت شفاعت به حدود اصطلاحی اختصاص ندارد. گونه هایی از شفاعت مانند شفاعت تبعیض آمیز، شفاعتی که بر مصالح عقلایی مبتنی نباشد یا شفاعتی که اصل قطعیت اجرای کیفر را متزلزل کند در حد باشد یا تعزیر، جایز نیست. دوم، ممنوعیت شفاعت در حد، مطلق نیست. به گواهی نصوص مربوط، شفاعت در حد آنگاه که پرونده به دادگاه نرفته باشد به ویژه آنگاه که مورد از جرایم حق الناسی باشد و بزهکار توبه کرده و به اصلاح گراییده باشد، یا جرم به اقرار ثابت شده باشد جایز بلکه با شرایطی مطلوب است.

کلیدواژه ها:

حد ، تعزیر ، شفاعت ، میانجیگری ، عدالت کیفری