اثربخشی آموزش تکنیک های تجربی طرحواره درمانی بر روی طرحواره های افراد افسرده

پژوهش حاضر با هدف شناسایی طرحواره های ناسازگار اولیه افراد افسرده و تعیین اثر آموزش واجرای تکنیکهای تجربی بر روی طرحوارههای افراد افسرده صورت گرفت. در این پژوهش، با استفاده از روش نمونه گیری خوشهای تصادفی و با اجرای خرده مقیاس افسردگی، از مقیاس 21سوالی افسردگی، اضطراب و استرس (21-DASS ،(30 نفر به عنوان افراد افسرده و 30 نفر به عنوان غیر افسرده تعیین گردید و سپس پرسش نامه طرحوارههای ناسازگاراولیه یانگ (YSQ (بر روی دو گروه اجرا شد و با استفاده از آزمون t طرحواره های دو گروه با یکدیگر مقایسه شد کهنتیجه آن نشان داد طرحواره نقص، شکست، وابستگی/ بیکفایتی، انزوای اجتماعی و محرومیت هیجانی در افراد افسرده نسبت به غیر افسرده از شدت بیشتری برخوردار است. در مرحله دوم پژوهش از بین افراد افسرده، دو گروه کنترل (10 نفر) و آزمایش (10نفر) انتخاب گردید. گروهآزمایش تحت آموزش تکنیکهای تجربی طرحواره درمانی قرار گرفتند و بعد از پایان جلسات آموزش طرحوارههای گروه آزمایش و کنترل با استفاده از پرسش نامه یانگ مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند و دادههای حاصل از طریق آزمون لوین و تحلیل کوواریانس با یکدیگر مقایسه شدندکه نتایج نشان داد، طرحوارههای افراد گروه آزمایش در قیاس با افراد گروه کنترل که تحت آموزش تکنیکهای تجربی قرار نگرفته بودند بهبود یافته بود.

کلیدواژه ها:

تکنیکهای تجربی ، طرحواره درمانی ، افسردگی